بررسی تاثیر آموزش رفتارهای تغذیه‌ای وفعالیت‌های ورزشی برخودکارآمدی دانش‌‌آموزان مدارس راهنمایی

سابقه و هدف: تغذیه سالم و فعالیت جسمی منظم، از رفتارهای ارتقاء دهنده سلامت هستند، لذا تشویق نوجوانان برای ایجاد رفتارهای تغذیه‌ای سالم وانجام فعالیت‌های ورزشی منظم ازاولویت‌های بهداشت عمومی جامعه است. این پژوهش به منظور تعیین تاثیر آموزش رفتارهای تغذیه‌ای و فعالیت‌های ورزشی بر خودکارآمدی دانش‌آموزان مدارس راهنمایی شهر کرمان انجام گرفت. روش بررسی: در این پژوهش نیمه تجربی، تعداد 120 نفر از دانش‌آموزان مقاطع اول تا سوم مدارس راهنمایی دولتی و غیرانتفاعی به روش تصادفی– خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب و سپس به دو گروه تجربی و شاهد تقسیم گردیدند. ابزارگردآوری داده‌ها پرسش-نامه بود. ابتدا آزمون اولیه به عمل آمد. سپس 8 جلسه 60 دقیقه‌ای برنامه آموزشی در مورد تغذیه سالم و فعالیت‌های ورزشی و اهمیت آنها، به روش سخنرانی، پرسش و پاسخ و در اختیار قرار دادن جزوه آموزشی برای گروه تجربی اجرا گردید. سپس داده‌ها در قبل و بعد از مداخله در گروه تجربی با گروه شاهد مقایسه شدند و برای دستیابی به اهداف پژوهش، از روش‌های آماری t زوجی، مان ویتنی- U، ویلکاکسون، کای‌دو، فیشر و تی‌مستقل استفاده گردید. یافته‌ها: بین خودکارآمدی کلی در تمام حیطه‌های رفتارهای تغذیه‌ای، گروه تجربی با میانگین 59/10±92/38 و گروه شاهد 33/0±78/1- و خودکارآمدی کلی فعالیت‌های ورزشی، گروه تجربی با میانگین 01/6±97/15 و گروه شاهد 5/1±87/0-، اختلاف معنی‌دار آماری وجود داشت (0001/0=p) و در زمینه ارتقاء خودکارآمدی به دنبال آموزش رفتارهای تغذیه‌ای و فعالیت‌های ورزشی نیز اختلاف آماری معنی‌داری بین دو گروه تجربی وشاهد دیده شد (0001/0=p). نتیجه‌گیری: : آموزش رفتارهای تغذیه‌ای و فعالیت‌های ورزشی برخودکارآمدی دانش‌آموزان تاثیر مثبت دارد، لذا انجام مداخلات آموزشی جهت ارتقاء خودکارآمدی در زمینه‌های مختلف بهداشتی و پیشگیری ضروری است.